Polska świadoma jest swego pokojowego i cywilizacyjnego posłannictwa, które jej przypadło na wschodzie Europy, a które odpowiada misji Francji na zachodzie. Polska wypełniać będzie swoje posłannictwo wytrwale i w coraz ściślejszym związku z Francją, pozostając wierną wielkim zasadom, które prowadziły sprzymierzonych do zwycięstwa.
Józef Piłsudski
Najważniejszym sojusznikiem odrodzonej Polski była Republika Francuska. W czasie I wojny światowej w Paryżu działał Komitet Narodowy Polski. Powstała wówczas Armia Polska we Francji pod dowództwem gen. Józefa Hallera, byłego oficera Legionów Polskich. Francja odnosiła się też na ogół ze zrozumieniem do polskich aspiracji terytorialnych na Konferencji pokojowej w Paryżu. Wsparła Polskę podczas wojny z Rosją bolszewicką w latach 1919-1920, wysyłając doradców wojskowych i materiały wojenne. Tradycje przyjaźni polsko-francuskiej były bliskie Józefowi Piłsudskiemu, który już na początku I wojny światowej poinformował władze francuskie i brytyjskie, że czyn zbrojny Legionów Polskich kieruje się wyłącznie przeciwko Rosji.
Zakończenie wojny z bolszewicką Rosją znacznie wzmocniło na arenie międzynarodowej pozycję Polski i Józefa Piłsudskiego jako głowy państwa i zwycięskiego wodza. W grudniu 1920 r. Alexandre Millerand, prezydent Francji, zaprosił go do złożenia wizyty w Paryżu. Jej efektem było zawarcie sojuszu politycznego i wojskowego oraz współpraca gospodarcza. Piłsudski przebywał we Francji od 3 do 6 lutego 1921 r. Odbył rozmowy m.in. z prezydentem Millerandem (znał się z nim od czasu kongresu Międzynarodówki Socjalistycznej w 1896 r.) i marszałkiem Ferdinandem Fochem (w 1923 r. został mianowany marszałkiem Polski). Odwiedził też szkołę oficerską w Saint-Cyr i zwiedził pole bitwy pod Verdun. Miastu Verdun nadał Piłsudski podczas tej wizyty Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, podkreślając, że miasto stało się symbolem i przedmiotem podziwu tych, którzy wiązali swe nadzieje ze zwycięstwem Francji podczas I wojny światowej.